Blog

Pijawki na żylaki – czy warto spróbować?

Treatment Of People Of Medical Leeches.

Żylaki to poważny problem, który może dotknąć tak naprawdę każdego, niezależnie od płci i wieku. Skłonność do powstawania żylaków jest uwarunkowana genetycznie. Pajączki na nogach tworzą się również u osób, które regularnie biorą gorące kąpiele, codziennie chodzą w szpilkach i często latają samolotem. Żylaki bez wątpienia trzeba leczyć, a jedną ze skutecznych metod jest hirudoterapia. Jaki wpływ mają pijawki na żylaki i jak wygląda leczenie pijawkami obolałych nóg? Odpowiadamy!

Hirudoterapia jest alternatywną dla leczenia farmakologicznego i operacyjnego metodą walki z żylakami. Pijawki znane są ludzkości od wieków. Przy regularnym ich przykładaniu do skóry da się przy ich pomocy wyleczyć bardzo dużo schorzeń, w tym choroby takie jak żylaki nóg, zakrzepica żylna czy owrzodzenia podudzi. Sprawdź, w jaki sposób hirudoterapia pomaga na żylaki.

Żylaki – jak je rozpoznać?

Żylaki kończyn dolnych to pogrubione i poskręcane na skutek działania choroby odcinki żył, które widoczne są jako nabrzmiałe powrózki, ewentualnie guzki. Są wyraźnie wyczuwalne podczas przejeżdżania dłonią po skórze nóg.

Nie da się ukryć, że żylaki są dość uporczywe. Powodując silne dolegliwości bólowe, utrudniają swobodne chodzenie, w dodatku nieestetycznie wyglądają.

Przyczyną powstawania żylaków są wadliwie działające zastawki w żyłach, przez które krew zalega w naczyniach, zamiast płynąć prosto do serca. Nagromadzona krew poszerza żyły i uwypukla je, co prowadzi do stanów zapalnych nóg i wywołuje swędzenie.

Leczenie żylaków pijawkami

Treatment with leeches thrombophlebitis of the lower limbs of an adult woman

Hirudoterapia jest stosowana do łagodzenia schorzeń występujących miejscowo. Z powodzeniem można ją więc wykorzystać do leczenia chorób objawiających się na skórze kończyn dolnych takich jak owrzodzenia czy żylaki.

Co sprawia, że pijawki pomagają uporać się z żylakami? Tajemnica tkwi w obecnych w wydzielinie pochodzącej z ich gruczołów ślinowych hirudozwiązkach. Przystawiona do skóry pijawka przegryza się przez nią, dzięki czemu jej ślina przedostaje się prosto do organizmu człowieka.

Pijawki w leczeniu żylaków

Żylaki nóg potrafią mocno dawać się we znaki – wywołują silny ból podczas wstawania i siadania, dodatkowo uniemożliwiają chodzenie. Po pewnym czasie żylaki tak utrudniają codzienne życie, że koniecznością staje się leczenie operacyjne. Dla tych, którzy chcą uniknąć skleroterapii czy strippingu żył, rozwiązaniem jest hirudoterapia. Regularne przystawianie pijawek w początkowym etapie tworzenia się żylaków może zapobiec powstawaniu nowych, a przy okazji zmniejszyć widoczność tych już powstałych.

Jak hirudoterapia działa na żylaki?

Ssanie krwi przez pijawki wpływa na poprawę mikrocyrkulacji tj.:

  • poprawia się ukrwienie i dotlenienie tkanek,
  • usprawnia się przepływ chłonki,
  • rozszerzają się naczynia włosowate,
  • usuwane są toksyny.

Niebagatelne znaczenie w poprawie kondycji nóg ma również ślina pijawek. Zawarte w niej hirudozwiązki przerywają procesy zapalne i odbudowują komórki. Substancje o działaniu antykoagulacyjnym przyczyniają się do obniżenia krzepliwości krwi, z kolei te o działaniu trombolitycznym niszczą skrzepy. Ponadto obniżają poziom trójglicerydów we krwi, które są odpowiedzialne za powstawanie zatorów żylnych.

Pijawki na żylaki – efekty

Treatment with leeches knee. Leech at Tsu-san-li – point of one hundred diseases.

Po kilku zabiegach z udziałem pijawek nogi stają się lekkie, a uczucie ciężkości bezpowrotnie znika. Ustępuje również ból i nie ma śladu po obrzęku. Żylaki zaczynają się wchłaniać, dzięki czemu skóra jaśnieje i staje się idealnie gładka. Co prawda duże guzki, które powstały już kilka lat temu nie zmniejszą się, ale za to te mniejsze przestają być widoczne. Dodatkowo poprawia się krążenie krwi, czego dowodem jest ciepła, wygładzona skóra.

Choroby nóg – na jakie pomagają pijawki?

Wskazaniem do zastosowania hirudoterapii są także inne choroby, które mogą negatywnie wpłynąć na stan nóg. Przystawianie pijawek jest zalecane m.in.:

  • w leczeniu chorób układu naczyniowego,
  • w procesach zapalnych,
  • w przypadku tendencji do tworzenia się skrzepów,
  • w zakłóceniach odpływu żylnego i limfatycznego,
  • przy zakrzepowym zapaleniu żył,
  • w leczeniu chorób skóry,
  • przy bólach stawów,
  • w przypadku zwiększonej lepkości krwi,
  • przy trudno gojących się ranach,
  • w niedokrwieniu kończyn dolnych,
  • przy obrzękach, krwiakach i zakrzepach.

Leczenie żylaków pijawkami – jak wygląda zabieg?

Terapię z udziałem pijawek poprzedza konsultacja z hirudoterapeutą. Specjalista ocenia stan zdrowia pacjenta i weryfikuje zarówno wskazania, jak i przeciwwskazania do zastosowania hirudoterapii. Bierze także pod uwagę schorzenia współwystępujące u pacjenta oraz leki, które przyjmuje na stałe. W sytuacji, gdy uzna, że pijawki mogłyby przyczynić się do pogorszenia samopoczucia lub wystąpienia skutków ubocznych, odradza pacjentowi wykonanie zabiegu. W przeciwnym razie przystępuje do hirudoterapii.

Ile pijawek trzeba użyć?

Na początku określana jest liczba potrzebnych do użycia pijawek. Zależy ona od indywidualnych parametrów pacjenta takich jak płeć, wiek, masa ciała i – co najważniejsze – rodzaju schorzenia, na jaki ma być zastosowana terapia, a także obszaru zmienionego chorobowo. Najczęściej używa się od 2 do 10 pijawek (maksymalnie 20).

Gdzie przystawia się pijawki?

Istnieją różne metody stawiania pijawek. Pijawki na żylaki zazwyczaj stawiane są miejscowo – prosto na obszar, na którym występują widoczne gołym okiem pajączki. Obszar ograniczony jest do około 3 cm od miejsca przystawienia pijawki.

Jak długo trwa zabieg?

Pijawka od momentu przystawienia do skóry przebywa w tym samym miejscu. W tym czasie ssie krew – jedna pijawka wypija od 5 do 15 ml krwi. Zabieg kończy się w chwili, gdy pijawka odczepi się od skóry. W niektórych przypadkach hirudoterapeuta może podjąć decyzję o przerwaniu terapii wcześniej. Zabieg średnio trwa około godzinę.

Ile trzeba czekać na efekty?

Hirudoterapeuta wskazuje czas i liczbę zabiegów. Najczęściej jedno spotkanie nie wystarczy, aby całkowicie pozbyć się problemu. Aby uzyskać satysfakcjonujące efekty, zabieg trzeba regularnie powtarzać. Z reguły kolejne terapie z udziałem pijawek przeprowadza się w tygodniowych odstępach.

W wielu przypadkach pijawki nie zastąpią leczenia farmakologicznego, ale z pewnością skutecznie je wspomogą. Dlatego, jeśli masz uczucie ciężkich nóg, co rusz łapią Cię skurcze łydek, a przez skórę przebijają żylne pajączki, rozważ zastosowanie hirudoterapii.

Gdzie zaopatrywać się w pijawki i na co zwrócić uwagę?

stawianie pijawek

Nie każda pijawka nadaje się do hirudoterapii. Przystawiane do ciała mogą być wyłącznie pijawki specjalnie w tym celu hodowane w izolowanych warunkach laboratoryjnych, które nie miały nawet najmniejszego kontaktu z otoczeniem zewnętrznym i żywione były w sposób kontrolowany. Tylko wtedy możemy mieć pewność, że są one wolne od chorób i leczenie z ich udziałem jest bezpieczne dla zdrowia i życia pacjenta.

Gatunek pijawek odpowiedni do hirudoterapii

W przyrodzie naturalnie występuje kilkaset gatunków pijawek, ale nie wszystkie znalazły lecznicze zastosowanie. Do grona pijawek lekarskich należy wiele różnych gatunków, które są wykorzystywane do leczenia na całym świecie. W Polsce jednak największą popularnością cieszą się pijawki lekarskie Hirudo verbana z prostego powodu – gatunek ten w odróżnieniu od innych nie jest objęty ochroną gatunkową, zatem do jego zakupu nie trzeba mieć zezwolenia z Ministerstwa Ochrony Środowiska. Ponadto przystawianie pijawek Hirudo verbana niesie za sobą naprawdę dobre rezultaty, a przecież na tym najbardziej nam zależy.

Pijawki z hodowli laboratoryjnej

stawianie pijawek

Specjalnie opracowane i odpowiednio zoptymalizowane metody hodowli pijawek lekarskich w warunkach izolowanych gwarantują ich wysoką jakość i bezpieczeństwo stosowania w hirudoterapii. Możliwość regulowania rozrodu w laboratorium pozwoliła odejść od okresowości cyklu biologicznego pijawek, dzięki czemu składają one kokony nawet kilka razy do roku.

Jak wygląda karmienie pijawek? Stworzenia karmione są w kontrolowany sposób, przy zastosowaniu krwi pochodzącej od przebadanych przez weterynarza zwierząt lub specjalnego preparatu krwiozastępczego. Gwarantuje to pijawkom prawidłowy wzrost i rozród, a także zapewnia produkcję cennych hirudozwiązków.

Gdy pijawki osiągną odpowiedni rozmiar, głodzi się je przez ok. 6 miesięcy. Dopiero po tym czasie trafiają do sprzedaży. Przestrzeganie ściśle określonych zasad hodowania pijawek w laboratorium sprawia, że są one zdrowe i wolne od bakterii. Tylko takie pijawki są bezpieczne dla ludzi i mogą być stosowane do leczenia.

Przystawianie pijawek niewiadomego pochodzenia może mieć przykre w skutkach konsekwencje. W ten sposób, zamiast poprawić stan zdrowia, możemy nawet go pogorszyć. Istnieje bowiem duże ryzyko przeniesienia chorób czy wystąpienia zakażenia.

Certyfikat potwierdzający pochodzenie pijawek

Kupując pijawki, warto poprosić o przedstawienie certyfikatu poświadczającego ich pochodzenie. Rzetelna firma, która nie ma nic do ukrycia, bez problemu wystawi gwarancję, że dostarczane przez nią pijawki były hodowane z zachowaniem wszelkich zasad bezpieczeństwa i nie miały kontraktu ze światem zewnętrznym. Takie pijawki mogą być bezpiecznie wykorzystywane do hirudoterapii.

Dlaczego pijawki bez certyfikatów stanowią zagrożenie dla zdrowia?

Na rynku nie brakuje pijawek lekarskich pochodzących z nielegalnych połowów ze środowiska naturalnego czy hodowli prowadzonych w otwartych zbiornikach wodnych. Nietrudno się domyślić, że w takich warunkach nie ma mowy o regulowaniu parametrów fizyko-chemicznych i mikrobiologicznych siedliska czy kontrolowaniu żerowania.

Na szczególną uwagę zasługuje sposób odżywiania takich pijawek. Do ich organizmów regularnie trafia krew pochodząca od owadów, ptaków i gryzoni, które mogą być nosicielami różnych chorób. Przez to pijawki są potencjalnym źródłem zakażeń chorobami wirusowymi, bakteryjnymi, pasożytniczymi oraz pochodzenia odzwierzęcego. Przystawienie ich człowiekowi może być także przyczyną wystąpienia zatrucia.

Jak postępować z zakupionymi pijawkami?

Pijawki laboratoryjne najczęściej dostarczane są w torebkach foliowych wypełnionych hydrożelem. Hydrożel to specjalny środek, dzięki któremu transport pijawek może odbyć się w bezpiecznych warunkach.

Chcąc utrzymać pijawki w dobrym stanie przez dłuższy okres, należy bezwzględnie przestrzegać zasad dotyczących odpowiedniego ich przetrzymywania. Dlatego zaraz po otrzymaniu pijawek powinno się je wyjąć z woreczka i umieścić w szklanym lub plastikowym pojemniku wypełnionym w 2/3 wodą.

Pojemnik z pijawkami należy szczelnie zamknąć, jednak trzeba zadbać o to, by powietrze miało do niego swobodny dostęp. W tym celu w przykrywce powinno się zrobić dziurki najlepiej przy pomocy szpilki.

Otwory muszą być naprawdę małe, gdyż przez większe szczeliny stworzenia mogłyby próbować uciec – w końcu mają bardzo elastyczne ciała. Na koniec pojemnik można przykryć jeszcze przepuszczającym powietrze materiałem, np. gazą.

Przechowywanie pijawek

pijawki

Tak jak zostało wspomniane, pojemnik z pijawkami należy wypełnić wodą. Odpowiednia do przetrzymywania pijawek jest woda wolna od chloru, gdyż jest on dla nich szkodliwy. Dlatego przed zalaniem pijawek wodą najlepiej dodać do niej specjalny preparat, który dostosuje skład wody do wymagań pijawki lekarskiej. Taki preparat można zamówić wraz z pijawkami.

Wodę pijawkom należy wymieniać co 3-4 dni, tak aby nie dopuścić do jej zabrudzenia. Nie powinno się umieszczać więcej niż 20 sztuk pijawek na 1 litr wody. Optymalna temperatura do przetrzymywania pijawek wynosi od 5°C do 20°C. Z powodzeniem można więc przechowywać je w lodówce.

Co zrobić z pijawkami po zabiegu?

Jedna pijawka może zostać wykorzystana wyłącznie do zabiegu dla jednej osoby – jest to zasada, której należy bezwzględnie przestrzegać. W przeciwnym razie mogłoby dojść do przeniesienia chorób. Dodatkowo pijawek należy używać tylko raz, a po zakończonym zabiegu poddać zabiegowi uśmiercania w 7 – 40% alkoholu, a następnie utylizacji w specjalnym zakładzie utylizacyjnym.

Pijawki w służbie sportu

Wykorzystanie pijawek w sporcie

Sportowcy są w stanie zrobić wiele, by szybko wrócić do gry. Zgodzą się nawet na alternatywne formy leczenia, jeśli tylko będzie jakakolwiek szansa na to, że niekonwencjonalna metoda przyspieszy ich powrót na boisko. Jedną z nich jest hirudoterapia, która jest coraz częściej doceniana przez przedstawicieli różnych dyscyplin sportowych.

Miniaturowe, żywe laboratoria medyczne, czyli pijawki, są rekomendowane przez lekarzy, fizjoterapeutów i rehabilitantów do leczenia urazów, będących nieodłącznym elementem sportu. Skręcenia, złamania i stłuczenia to tylko niektóre z obrażeń, z jakimi nieustannie zmagają się sportowcy. Okazuje się, że przyłożenie do nich pijawek pozwala nie tylko pozbyć się bólu, ale przede wszystkim przyspiesza proces gojenia, który w normalnych okolicznościach trwa zdecydowanie dłużej. Coraz więcej sportowców godzi się zatem na leczenie pijawkami, pokładając nadzieje, że dzięki nim obecny sezon nie zostanie spisany na straty.

Hirudoterapia przy urazach – czarna magia czy zabieg leczniczy?

Pijawki Sport

Wiele osób, dopóki nie przekona się na własnej skórze, że przystawianie pijawek rzeczywiście pomaga przy kontuzjach, sceptycznie podchodzi do tego nietypowego sposobu leczenia. Twierdzą oni, że jest to powrót do średniowiecza i szarlatańska metoda, które nie ma nic wspólnego ze współczesną medycyną.

Okazuje się jednak, że hirudoterapia jest w pełni legalna i – wbrew temu, co myślą niektórzy – wykonywana przez lekarzy i fizjoterapeutów w gabinetach o wysokim standardzie metoda pomocy sportowcom, którym w jednej chwili przez kontuzję zawalił się świat.

Co ważne, nie każdy może przystawiać pijawki. Aby móc stosować taką terapię w swoim gabinecie trzeba mieć specjalne uprawnienia. Hirudoterapeuta powinien odbyć specjalny kurs, na którym dowie się, jak prawidłowo przeprowadzić zabieg i jakie pijawki powinien wybrać do jego wykonania.

Bo i pijawki nie mogą być byle jakie, tylko muszą pochodzić ze specjalnych hodowli, gdzie są odpowiednio chronione przed kontaktem z zarazkami. Tylko tak hodowane zapewniają pełne bezpieczeństwo pacjentom podczas leczenia.

Jakie urazy pomagają wyleczyć pijawki?

Pijawki W Służbie Sportu

Do zabiegów hirudoterapii kwalifikują się m.in.:

  • siniaki i krwiaki,
  • stłuczenia,
  • złamania, skręcenia, zwichnięcia,
  • naderwanie mięśni i ścięgien,
  • zapalenie ścięgna Achillesa,
  • przykurcze kończyn i odcinka szyjnego,
  • łokieć tenisisty/golfisty,
  • oparzenia i odmrożenia,

Efekty przystawiania pijawek przy urazach

Działanie występujących w gruczołach ślinowych pijawek związków daje spektakularne efekty w leczeniu różnych kontuzji. Substancje regenerujące poprawiają ukrwienie i unerwienie uszkodzonych miejsc oraz odbudowują uszkodzone tkanki, przyspieszając gojenie. Są niezastąpione w leczeniu stłuczeń, skręceń i zwichnięć.

W przypadku złamania lub naderwania mięśnia hirudozwiązki usuwają obrzęk i niwelują dolegliwości bólowe, dzięki czemu kontuzjowany czuje natychmiastową ulgę. Pijawki wspomagają proces zrastania się kości i regeneracji uszkodzonych ścięgien, co sprawia, że zachodzi on szybciej niż normalnie.

Zastosowanie pijawek na oparzenia pomaga w odbudowaniu martwej tkanki, z kolei przy odmrożeniach przywraca utraconą cyrkulację krwi i limfy. Wystarczą 2-3 zabiegi, by zraniony i posiniaczony sportowiec, który doznał poważnego urazu, poczuł się dużo lepiej i zobaczył realną szansę na szybki powrót do formy.

Czy ugryzienie przez pijawkę boli?

Wykorzystanie pijawek w sporcie

Pacjenci tuż przed zabiegiem często pytają, czy przystawianie pijawek do ciała powoduje ból. Uczucie ssania krwi przez pijawkę ciężko nazwać bólem. Miejsce, gdzie przyczepi się pijawka, prędzej piecze i swędzi, niż boli. Ale powiedzmy sobie szczerze – tych dolegliwości nijak nie da się porównać do tych, odczuwanych w momencie zaistnienia urazu.

Sam zabieg hirudoterapii trwa około godziny. Pijawka pozostawia po sobie ślad w miejscu, gdzie była przyczepiona. Jest to niewielka ranka, z której przez jakiś czas sączy się krew. Nie ma powodu do obaw, gdyż to zupełnie normalne po zabiegu. O miejsce ugryzienia należy dbać dokładnie tak, jak pielęgnuje się ranę po skaleczeniu.

Przygotowanie do zabiegu hirudoterapii

Przed rozpoczęciem terapii powinno się wykonać badania krwi. To przede wszystkim na ich podstawie, jak również w oparciu o przeprowadzony z pacjentem wywiad, hirudoterapeuta weryfikuje, czy nie ma u niego przeciwwskazań do leczenia pijawkami. Jeśli okaże się, że takie przeszkody są, a ryzyko utraty zdrowia jest duże, zabieg nie zostanie wykonany.

Masz alergię? Pijawki nie są dla Ciebie!

Jak w każdej innej terapii, tak samo w hirudoterapii istnieją pewne przeciwwskazania do jej stosowania. Pijawki stanowią niemałe zagrożenie dla osób z alergią. Obecne w ślinie hirudozwiązki mogłyby u nich doprowadzić do wystąpienia niepożądanych działań.

Z terapii z udziałem pijawek muszą zrezygnować pacjenci z niedoborami immunologicznymi, anemią czy problemami z krzepliwością krwi. Nie zostanie ona wykonana także kobietom w ciąży i chorym na nowotwór.

Zapytaj, zanim wyrazisz zgodę na zabieg

Nieumiejętne zastosowanie pijawek może wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Dlatego, zanim poddasz się zabiegowi, upewnij się, że gabinet posiada wszystkie niezbędne zezwolenia, a osoba wykonująca zabieg ma do tego uprawnienia.

Nie bój się także zapytać, jak były hodowane pijawki wykorzystywane podczas zabiegu. W razie wątpliwości poproś o przedstawienie certyfikatu potwierdzającego, że pochodzą ze sterylnej hodowli.

Hirudoterapia w weterynarii – jak stosować pijawki u zwierząt?

Hirudoterapia zwierząt

Obfitująca w drogocenne substancje ślina pijawek znalazła zastosowanie w leczeniu wielu przypadłości dotykających zwierzęta. W ich przypadku hirudoterapia jako naturalna metoda stanowi wsparcie dla konwencjonalnych sposobów leczenia. Sprawdź, na jakie choroby zwierząt pomaga hirudoterapia i jak czworonożni pacjenci znoszą zabieg.

Hirudoterapia, czyli leczenie różnych dolegliwości przy pomocy pijawek, jest znaną i dość często stosowaną metodą terapii u ludzi. Obserwacje pokazują, że równie dobrze działa na zwierzęta. Na ten moment leczenie pijawkami zwierząt oferuje raptem kilka placówek weterynaryjnych w Polsce. Z naukowego punktu widzenia stosowanie naturalnych metod leczenia zwierząt ma swoje uzasadnienie, dlatego można podejrzewać, że popularność hirudoterapii w weterynaryjnym świecie wkrótce się zwiększy.

Hirudoterapia jako metoda leczenia zwierząt

Podobnie jak u ludzi, tak i u zwierząt, hirudoterapia nie jest magicznym środkiem na wszystkie możliwe choroby, nie zastępuje też konwencjonalnego leczenia. Jest za to skutecznym uzupełnieniem tradycyjnych metod leczenia i tylko w taki sposób powinna być wykorzystywana.

W przypadku hirudoterapii u zwierząt bazuje się na wiedzy dotyczącej stosowania tej metody u ludzi. Nie istnieje dokładna lista chorób, których objawy pomaga zniwelować regularne przykładanie pijawek. Nie do końca pomaga nam też wiedza na temat tego, jakie choroby pomaga wyleczyć hirudoterapia u ludzi, gdyż zwierzęta dotykają zupełnie inne schorzenia.

Zabieg hirudoterapii u zwierząt powinny wykonywać wyłącznie kompetentne osoby, dysponujące wiedzą weterynaryjną i doświadczeniem w tym zakresie. Odpowiednie przygotowanie pozwala im wyeliminować ewentualne przeciwwskazania do wykonania zabiegu i stale monitorować stan zwierzęcia w trakcie jego przebiegu.

W leczeniu jakich dolegliwości u zwierząt pomaga hirudoterapia?

Okazuje się, że pijawki znajdują szerokie zastosowanie w leczeniu chorób, które często dotykają zwierzęta domowe, i nie tylko.

Pijawki lekarskie w chirurgii weterynaryjnej

Hirudoterapia jest wykorzystywana w chirurgii weterynaryjnej do leczenia takich dolegliwości jak:

  • zakrzepice pooperacyjne,
  • krwiaki i obrzęki,
  • zapalenie tkanki podskórnej,
  • zapalenie zespołów uciskowych nerwów obwodowych.

Dodatkowo pijawki skutecznie skracają okres rekonwalescencji u zwierząt po przeszczepach skóry.

Pijawki lekarskie na układ ruchu

Hirudoterapia zwierząt

Przykładanie pijawek znalazło zastosowanie w leczeniu chorób układu ruchu. Wskazaniem do hirudoterapii w tym przypadku są m.in.:

  • zwyrodnienia stawów,
  • choroby reumatyczne,
  • krwiaki pourazowe,
  • zapalenia stawów,
  • zapalenia ścięgien,
  • zapalenia więzadeł.

Pijawki lekarskie na choroby naczyniowe

W przebiegu chorób naczyniowych regularne przystawianie pijawek przynosi widoczną poprawę u zwierząt przy dolegliwościach takich jak:

  • zakrzepowe zapalenie żył,
  • obrzęki zastoinowe,
  • zastoje w naczyniach limfatycznych.

 

Pijawki lekarskie na choroby neurologiczne

Pijawki można też stosować u zwierząt w chorobach neurologicznych, w tym m.in. przy:

  • niedowładach,
  • zespołach uciskowych nerwów,
  • objawach stłuczenia,
  • wstrząśnieniu mózgu.

Pijawki lekarskie przy zapaleniach

Hirudoterapia przy zapaleniu uchaHirudoterapia u zwierząt skutecznie leczy zapalenie:

  • przydatków,
  • wymienia,
  • naczyniówki oka,
  • ucha,
  • zatok,
  • skóry.

Pijawki można przystawiać także zwierzętom, które doznały urazu gałki ocznej, mają uszkodzoną rogówkę lub trudno gojące się rany.

Hirudoterapia u zwierząt – kiedy się ją stosuje?

Wskazania do wykonania zabiegu stawiania pijawek w przypadku zwierząt są niemal identyczne, jak u ludzi.

Zalecenia do stosowania hirudoterapii u psów i kotów

Pijawki najczęściej stawia się psom i kotom, które mają:

  • urazy kręgosłupa,
  • zapalenie ucha środkowego,
  • rany pooperacyjne,
  • krwiaki i obrzęki,
  • zakrzepicę,
  • zapalenie spojówek,
  • ropnie,
  • czyraki,
  • hemoroidy,
  • zapalenie sutka,
  • egzemę.

Pijawki nierzadko stawia się również kotom z obrażeniami, których doznały na skutek ugryzień lub podrapań i psom z dysplazją stawów biodrowych, ze stanami zapalnymi kręgosłupa i z zapaleniem stawów.

Zalecenia do stosowania hirudoterapii u koni

Innymi zwierzętami, którym podczas leczenia różnych dolegliwości równie często co kotom i psom przystawia się pijawki, są konie.

W przypadku koni hirudoterapię wykonuje się m.in. przy:

  • końskim podotrochlosis,
  • końskim ochwcie,
  • zapaleniu stawów,
  • zapaleniu węzłów chłonnych,
  • zapaleniu wymienia,
  • obrażeniach i krwiakach,
  • ropniach i czyrakach.

Jakie efekty daje hirudoterapia u zwierząt?

Częstym objawem toczącej się w organizmie zwierzęcia choroby jest silny ból. Hirudoterapia likwiduje obrzęki i stany zapalne, przynosząc natychmiastową ulgę.

Nie zawsze wszelkie dolegliwości, które dokuczają zwierzakowi, mijają od razu, ale prędzej czy później można zauważyć wyraźną poprawę jego zdrowia i samopoczucia.

Zabieg hirudoterapii u zwierząt – jak wygląda?

Zwierzęta lepiej znoszą terapię z wykorzystaniem pijawek niż ludzie. Pijawki w żaden sposób im nie przeszkadzają i nie powodują przykrych dolegliwości – w trakcie zabiegu pacjent jest spokojny, zwykle śpi lub zajmuje się jedzeniem.

Nie ma konieczności znieczulania zwierzęcia przed zabiegiem, gdyż terapia nie sprawia mu bólu. Uczucie, jakie towarzyszy podczas wkłucia się pijawki w zmienione chorobowo miejsce przyrównywane jest do ugryzienia komara.

Ilość wykorzystanych podczas zabiegu pijawek zależy od schorzenia, stopnia nasilenia dolegliwości czy rozległości zmian chorobowych. Sam zabieg wykonywany jest w taki sam sposób jak u ludzi i trwa od 30 do 90 minut. Zwykle do momentu, gdy pijawki same odpadną. Po ustaniu krwawienia i założeniu opatrunku czworonożny pacjent może wrócić do domu.

Miejsce przystawienia pijawek określa hirudoterapeuta, bazując na swojej wiedzy weterynaryjnej i doświadczeniu. W dużej mierze to od niego zależy, jak pacjent zniesie zabieg i ile dokładnie będzie on trwać.

Jak często trzeba powtarzać zabieg?

Wszystko zależy od przypadku. U niektórych pacjentów wystarczy 1-2 razy powtórzyć zabieg, by dolegliwości całkowicie ustąpiły, a u innych pojawia się potrzeba kilkukrotnego przeprowadzenia hirudoterapii.

Niektórych problemów zdrowotnych dotykających zwierzęta nie da się wyleczyć. Dobrym tego przykładem są zmiany zwyrodnieniowe – pijawki w tym przypadku jedynie poprawiają ukrwienie chorej okolicy, zwiększają elastyczność tkanek i w pewnym stopniu niwelują ból.

W Polsce hirudoterapia nie cieszy się zbyt dużą popularnością w lecznictwie weterynaryjnym. W państwach takich jak USA, Niemczy czy Kanada zainteresowanie tą metodą leczenia jest dużo większe niż u nas i stosuje się ją m.in. w ośrodkach rehabilitacji zwierząt.

Przystawianie pijawek ma sporo zalet. Bardzo często okazuje się, że hirudoterapia jest skuteczniejsza niż klasyczne leczenie farmakologiczne i może stanowić dla niego uzupełnienie. Dlatego, gdy nadarzy się taka okazja, warto poddać terapii pijawkami swojego pupila, by ulżyć mu w bólu i poprawić stan jego zdrowia.

Hirudoterapia, a fizjoterapia – możliwości zastosowania pijawek

Pijawki na obrażenia

Miażdżyca, nadciśnienie tętnicze czy rwa kulszowa to nie jedyne schorzenia, na jakie może pomóc hirudoterapia. Pijawki znajdują zastosowanie także w fizjoterapii. Wykorzystuje się je przy naderwanych więzadłach oraz przy skręconych stawach kolanowych i skokowych. Te małe i niepozorne stworzenia usuwają obrzęki i krwiaki, neutralizując przy tym ból, dzięki czemu kontuzjowany wraca do formy szybciej, niż przy zastosowaniu tradycyjnych metod leczenia.

Sport to zdrowie

Pijawki Na UrazyAktywność fizyczna niesie za sobą wiele korzyści dla zdrowia pod warunkiem, że jest obecna w naszym życiu na stałe. Jedni pływają, inni uprawiają jogging, a są i tacy, którzy nie wyobrażają sobie dnia bez przejażdżki na rowerze. W każdej z dyscyplin zdarzają się kontuzje. Oczywiście w niektórych ryzyko ich wystąpienia jest niewielkie, mimo wszystko i tak trzeba się z nim liczyć.

Połamane lub powybijane palce to częste zjawisko u koszykarzy i siatkarzy, piłkarze za to muszą zmagać się z kontuzjami kończyn dolnych, z kolei dla bokserów walki niejednokrotnie kończą się urazem głowy.

Najczęstsze urazy

Pijawki na obrażeniaKontuzje zdarzają się przez cały rak, także u osób, które ze sportem mają niewiele wspólnego. Jednym z najpopularniejszych urazów są uszkodzenia więzadeł, które mogą zostać naderwane lub całkowicie rozerwane w czasie skrętu w stawie wykraczającym poza normalny zakres ruchu. Towarzyszy temu opuchlizna i nierzadko uniemożliwiający normalne funkcjonowanie silny ból.

Wystarczy chwila nieuwagi, by nieodpowiednio postawić stopę i skręcić kostkę. Jeżeli podczas tego zdarzenia nastąpi jedynie nadciągnięcie torebki i więzadeł, dolegliwości nie są aż tak duże, jak przy częściowym lub całkowitym przerwaniu więzadeł i torebki stawowej, kiedy to pojawia się obrzęk i krwiak.

Co jeszcze nam się przytrafia? Tym, którzy na co dzień unikają sportu, a potem przeceniają siły nad zamiary, najczęściej zdarzają się nadciągnięcia ścięgien, czemu towarzyszy uporczywy ból. Podczas niefortunnego upadku na schodach lub śliskiej powierzchni możemy zwichnąć staw barkowy lub po prostu się potłuc. Bez względu na uraz, każdy kontuzjowany chce jak najszybciej wrócić do zdrowia, a sportowcy też na boisko. Pomagają w tym pijawki.

Pijawki lekarstwem na obrażenia

Pijawki na stawyW rehabilitacji sportowców zwykle prawdziwym wyzwaniem jest usunięcie opuchlizny, która jest obecna przy skręceniach i innych urazach. Klasyczne metody terapeutyczne nie zawsze szybko przynoszą pożądany rezultat, w przeciwieństwie do pijawek, które dają efekty praktycznie od razu.

Pijawki usuwają obrzęki i krwiaki oraz oczyszczają torebki stawowe. Obecne w ich ślinie związki wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwzakrzepowe, przeciwbólowe i rozszerzające naczynia. Dzięki hirudoterapii powstały krwiak schodzi 2 dni, zamiast 2 tygodni. To wszystko sprawia, że hirudoterapia znalazła zastosowanie w leczeniu naderwanych więzadeł, skręconych stawów skokowych i kolanowych, zapaleniach ścięgien czy przy stłuczeniach.

Gdzie jeszcze znajdują zastosowanie pijawki?

Jak nietrudno się domyślić, pijawki znajdują zastosowanie także w innych gałęziach medycyny. Coraz częściej wykorzystuje się je po replantacji.

Dlaczego lekarze po zabiegu replantacji sięgają akurat po pijawki? Czasem pomimo stosowania leków u pacjenta pojawia się obrzęk i zakrzepica żylna przyszytej kończyny lub palców, co może w efekcie doprowadzić do martwicy. Do takiej tkanki nie dotrą leki podane ani doustnie, ani dożylnie, z kolei leki w iniekcji mogą nawet pogorszyć stan. Trzeba działać szybko i wtedy z pomocą przychodzą pijawki. Pijawki wymuszają przepływ tkankowy, wywołując podciśnienie podczas ssania. Ponadto wstrzykują związki rozrzedzające krew, co pomaga usunąć obrzęki i zakrzepy.

Pijawki są niezastąpione przy algodystrofii, tj. uszkodzeniu nerwowo-naczyniowym po urazie, a także przy zapaleniu stawów towarzyszącemu osteoartrozie. Znajdują zastosowanie też w chirurgii rekonstrukcyjnej. Jeśli istnieje ryzyko wystąpienia procesu niedokrwiennego i martwiczego w obrębie płatów skórnych, lekarze przystawiają pijawki, co jest alternatywą dla leków, które nie mogą dopłynąć z krwią do miejsc zagrożonych.

Jak wygląda zabieg?

Po zdiagnozowaniu pacjenta fizjoterapeuta przykłada w bolącym miejscu pijawki. W zależności od dolegliwości, podczas zabiegu wykorzystuje się jednorazowo od 2 do nawet 9 pijawek. Każda z pijawek nacina skórę i wbija chitynowe szczęki, przysysając się do opuchlizny. Pacjent nawet tego nie czuje, gdyż w ślinie pijawek obecne są substancje znieczulające. Terapia trwa około godziny. Po tym czasie pijawki same odpadają lub są odsuwane. Na miejsca powstałych ranek, z których krew sączyć się może jeszcze przez kilka godzin, zakładany jest opatrunek z gazy i bandaża.

Przeciwwskazania do Hirudoterapii

Wielu sportowców nadal sceptycznie podchodzi do leczenia pijawkami. Są i tacy, u których nie mogą być one zastosowane ze względu na występujące u nich przeciwwskazania.

Jednym z przeciwwskazań do przystawienia pijawek jest alergia na obecne w ich ślinie substancje, innym skazy krwotoczne. Terapia nie może zostać przeprowadzona u osób mających niedobory immunologiczne, zaburzenia procesu krzepnięcia krwi czy ciężkie uszkodzenia narządów wewnętrznych, jak również u chorujących na niedokrwistość. Wyklucza się też kobiety w ciąży.

Ważne jest, aby przed rozpoczęciem terapii z udziałem pijawek wykonać badania krwi. Hirudoterapeuta na podstawie wyników badań i przeprowadzonego z pacjentem wywiadu sprawdza, czy nie istnieją przeciwwskazania do zabiegu. U osób, u których występuje ryzyko utraty zdrowia, hirudoterapia nie jest przeprowadzana.

Systematyka, czyli gatunki pijawek – jakich pijawek używamy do zabiegów?

Pijawki

Wykorzystywane w hirudoterapii pijawki nie są przypadkowe. Do zabiegu nadają się wyłącznie specjalnie w tym celu hodowane w izolowanych warunkach laboratoryjnych pijawki medyczne. Pijawki te nie mają nawet najmniejszego kontaktu z otoczeniem zewnętrznym, dzięki czemu są wolne od chorób i bakterii, a terapia z ich udziałem jest bezpieczna dla zdrowia.

Gatunki pijawek wykorzystywanych w Polsce

W przyrodzie istnieje kilkaset gatunków pijawek, jednak w medycynie zastosowanie znalazło jedynie kilkanaście z nich. Do grupy pijawek lekarskich zalicza się wiele różnych gatunków, które są wykorzystywane do leczenia na całym świecie. Inny gatunek cieszy się popularnością w Afryce, a jeszcze inny w Ameryce Północnej czy Azji. W Polsce do terapii najczęściej sięga się po zaliczane do pijawek lekarskich Hirudo medicinalis lub Hirudo verbana. Pijawki Hirudo verbana w odróżnieniu od Hirudo medicinalis nie są objęte ochroną gatunkową, co za tym idzie, ani ich sprzedaż, ani zakup nie wymaga zezwolenia z Ministerstwa Ochrony Środowiska.

Różnice w działaniu pijawek

Jak nietrudno się domyślić, poszczególne gatunki pijawek różnią się pomiędzy sobą nie tylko nazwą, ale też sposobem działania i reakcją wywołaną u pacjenta. Przykładowo w wykorzystywanych w Polsce pijawkach lekarskich Hirudo verbana występuje inhibitor tryptazy, który odpowiada za hamowanie reakcji uczuleniowych, z kolei zarówno pijawki Hirudo verbana, jak i Hirudo medicinalis produkują odpowiedzialną za hamowanie reakcji zapalnej hirustazynę. Ponadto oba te gatunki wywołują reakcje zapalne, a Hirudo verbana dodatkowo reakcje alergiczne.

Hodowla pijawek lekarskich

Dawniej do hirudoterapii wykorzystywano pijawki pozyskiwane ze środowiska naturalnego, które odżywiały się krwią przypadkowych żywicieli, przez co często zakażone były chorobami bakteryjnymi lub wirusowymi. W momencie przystawienia takich pijawek do skóry pacjenta przenosiły one do jego organizmu patogeny, przez co dochodziło nawet do zapalenia mięśnia sercowego czy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.

Obecnie pijawki wykorzystywane do zabiegów pochodzą z hodowli laboratoryjnych, gdzie hodowane są w warunkach izolowanych. Karmione są w sposób kontrolowany, krwią pochodzącą od przebadanych przez weterynarza zwierząt. W laboratoriach EURO-BION stopniowo wdrażana jest też nowa metoda karmienia preparatem krwiozastępczym HirudoCibum.

Niestety nadal w sprzedaży dostępne są pijawki lekarskie pochodzące z nielegalnych połowów ze środowiska naturalnego bądź hodowli w różnych otwartych zbiornikach wodnych, gdzie nie da się kontrolować ich żerowania. Pijawki te odżywiają się krwią owadów, ptaków i gryzoni, często chorych lub będących nosicielami świńskiej, lub ptasiej grypy, przez co stanowią potencjalne zagrożenie zakażeń chorobami wirusowymi, bakteryjnymi, pasożytniczymi oraz pochodzenia odzwierzęcego.

Dlatego, by pijawki mogły zostać użyte do hirudoterapii, muszą posiadać świadectwo pochodzenia. Zweryfikowanie go pozwala uniknąć przypadków zachorowań po zabiegu takich jak w przeszłości.

Jak wygląda pijawka lekarska?

Stosowana do terapii pijawka Hirudo verbana osiąga około 1,2 cm długości i średnicę 1 cm, przy czym jej ciało może się kurczyć i wydłużać. Pijawki w hodowli, intensywnie karmione mogą uzyskać długość nawet 0,4 m. Ciało pijawki lekarskiej jest idealnie gładkie i lekko spłaszczone – strona grzbietowa jest wypukła, a brzuszna płaska. Na całej długości podzielone jest okrężnymi bruzdami na regularne pierścienie (jednemu odcinkowi segmentacji wewnętrznej odpowiada pięć pierścieni zewnętrznej). Zazwyczaj strona grzbietowa pijawki ma odcienie zieleni i sześć linii koloru oranżowego, a strona brzuszna ma jednolity seledynowo-oliwkowy kolor, otoczony po obu stronach ciemnym paskiem.

Prowadzący do jamy ustnej otwór gębowy pijawki usytuowany jest w znajdującej się na przednim końcu jej ciała przyssawce. W otworze gębowym umieszczone są promieniście trzy pary szczęk. Każda z nich ma od 60 do 100 mikroskopijnych ostrych ząbków, którymi pijawka potrafi przegryźć skórę na głębokość około 1,5 mm. W każdym z zębów umiejscowiony jest otwór kanału wydzielniczego, za pomocą którego w czasie żerowania do ciała pacjenta przepływają produkowane w gruczołach ślinowych białkowe i śluzowe hirudozwiązki.

Zabieg hirudoterapii

Nie wystarczy zweryfikować pochodzenia pijawek lekarskich, trzeba jeszcze upewnić się, czy osoba wykonująca zabieg hirudoterapii ma kompetencje i wiedzę niezbędną do tego, by przeprowadzić go z zachowaniem wszelkich zasad bezpieczeństwa. W miejscu, gdzie odbywa się leczenie z wykorzystaniem pijawek, powinno być możliwe zachowanie wysokich standardów higienicznych, jak również monitorowanie stanu pacjenta w trakcie terapii.

Należy być też świadom, że pijawka przyłożona jednemu pacjentowi, nie może być ponownie wykorzystana do terapii z udziałem innego pacjenta. Taka pijawka mogłaby przenieść niebezpieczne wirusy takie jak WZW czy HIV.

Jak stosuje się pijawki lecznicze?

Sam zabieg hirudoterapii nie jest bolesny. W momencie przyczepiania się pijawki do skóry odczuwa się lekki dyskomfort – pacjenci uczucie to przyrównują do ukłucia komara. W ślinie pijawek znajdują się substancje znieczulające, które dodatkowo neutralizują ewentualne uczucie bólu.

Do zabiegu jednorazowo wykorzystuje się od 2 do 10 pijawek (w zależności od potrzeb), a każda z nich wysysa 10-15 ml krwi. Co ważne, pijawkę przyczepia się w konkretnym miejscu i nie przemieszcza się jej później po ciele. Tak wczepiona pozostaje na około 1,5 godziny, najczęściej do czasu, gdy sama odpadnie.

Po zakończeniu hirudoterapii ranki przemywa się środkiem dezynfekującym i przykrywa jałowym opatrunkiem. Ślad na skórze i lekka opuchlizna może utrzymywać się do kilku dni.

Pijawki lekarskie uważane są za żywe laboratoria farmakologiczne. Do tej pory wyizolowano z nich ponad 100 bioaktywnych związków organicznych. Terapia z ich udziałem może przynieść wiele korzyści dla zdrowia. Sprawdź i przekonaj się sam.

Najpopularniejsze dolegliwości leczone pijawkami?

Pijawki W Medycynie Naturalnej

Obecne w ślinie pijawek hirudozwiązki wykazują udowodnione naukowo, pozytywne działanie na organizm człowieka. Nic więc dziwnego, że hirudoterapia stała się popularną metodą leczenia różnych chorób i towarzyszących im dolegliwości, a zainteresowanie nią wciąż rośnie. Sprawdź, w walce, z jakimi schorzeniami przystawianie pijawek może przynieść pożądany skutek.

Pijawki na rwę kulszową

Rwa kulszowa to zespół objawów związanych z uciskiem nerwu kulszowego. Najczęstszą przyczyną powstawania rwy kulszowej jest dyskopatia na odcinku lędźwiowym, ale też wszelkie stany zapalne, choroby zakaźne, cukrzyca lub nowotwory, czyli ogólnie mówiąc czynniki drażniące lub uciskające nerwy. Objawem schorzenia jest nagły, silny, trudny do wytrzymania ból okolicy lędźwiowej, który dodatkowo promieniuje do pośladka, uda, a nawet łydki i stopy. Osoba chora na rwę kulszową może dodatkowo mieć uczucie zdrętwienia tych okolic, a czucie w dolnych kończynach może być zaburzone.

Do leczenia rwy kulszowej oprócz niesteroidowych leków przeciwzapalnych i leków przeciwbólowych wykorzystuje się pijawki. Hirudoterapia wykazuje dużą skuteczność przy leczeniu wymienionych wyżej objawów. A to wszystko dzięki zawartym w ślinie pijawek substancjom przeciwbólowym i przeciwzapalnym, które zmniejszają obrzęk i neutralizują ból, przynosząc pacjentowi niemalże natychmiastową ulgę. Dla lepszych efektów konieczne jest kilkukrotne powtórzenie zabiegu.

Pijawki na choroby skóry

Grzybica

Grzybica to choroba zakaźna wywoływana przez grzyby chorobotwórcze pochodzenia roślinnego i odzwierzęcego. Zaczyna się zwykle niewinnie – zainfekowane miejsce swędzi i piecze, dlatego wiele osób bagatelizuje pierwsze sygnały choroby. Wyróżniamy dwie ogólne grupy grzybic – powierzchniowe i głębokie. Te pierwsze występują na skórze nieowłosionej i owłosionej, paznokciach i błonach śluzowych, z kolei drugie to grzybice układowe, czyli narządowe i uogólnione, np. grzybica dróg moczowych, płuc, pochwy, jamy ustnej, przełyku czy ogólnoustrojowa. Grzybice głębokie co prawda występują rzadziej, ale mają cięższy przebieg, nieleczone mogą nawet doprowadzić do śmierci pacjenta.

Czyrak

Czyrak to przykład zakażenia bakteryjnego wywołanego przez gronkowca złocistego. Niemal każdy z nas jest nosicielem tej bakterii. W momencie, gdy nasza odporność spada, może dojść do przedostania się gronkowca do mieszków włosowych, gruczołu łojowego lub rany na skórze, gdzie namnaża się, wywołując stan zapalny. Czyrak szczególnie upodobał sobie okolice twarzy, dekoltu, klatki piersiowej i pośladków. Jak rozpoznać czyraka? Na skórze pojawia się napięte stwardnienie, któremu towarzyszy obrzęk i zaczerwienienie. Z czasem przeistacza się ono w krostę (czop ropny) i pęka. Czas gojenia rany może wynieść nawet kilkanaście dni. Zdarza się jednak, że w trakcie gojenia choroba roznosi się po ciele, przez co zaczynają się pojawiać kolejne krostki. Czyrak ma wtedy charakter przewlekły, a walka z nim może ciągnąć się przez lata.

Łuszczyca

Łuszczyca jest przewlekłą chorobą zapalną, objawiającą się specyficznymi zmianami na skórze. Najczęściej atakuje łokcie, kolana, owłosioną skórę głowy, jak również duże partie skóry, a zmiany są widoczne na pierwszy rzut oka i łatwe do rozpoznania. Na początku zaobserwować można wykwit pierwotny. Złuszczanie naskórka w jego obrębie zmienia wygląd skóry, która staje się gładka i błyszcząca. Innymi charakterystycznymi objawami jest objaw Auspitza, objaw ostatniej łuski i objaw Kobnera. Przyczyny choroby nie są do końca znane, jednak najczęściej mówi się o tym, że niewątpliwą rolę w jej rozwoju odgrywa podłoże genetyczne i immunologiczne.

Półpasiec

Półpasiec jest ostrą chorobą zakaźną, którą wywołuje ten sam wirus, co ospę wietrzną, jednak jej objawy są różne od tych, które cechują ospę. Na pierwszy rzut oka może być trudno zdiagnozować chorobę, gdyż jej objawy są niecharakterystyczne, przez co mogą wskazywać na zwykłe przeziębienie. Należy do nich gorączka, ból gardła i osłabienie. Dopiero później, w wyniku uaktywnienia się wirusa, w miejscu jego uaktywnienia dochodzi do stanu zapalnego nerwu czuciowego i unerwionej przez niego skóry. Towarzyszy temu bardzo silny ból i pęcherzykowa wysypka, choć nie zawsze. W ciężkim przebiegu choroba może prowadzić do licznych powikłań związanych głównie ze wzrokiem oraz słuchem.

Plamica

Plamica alergiczna, inaczej choroba Schönleina–Henocha to rodzaj zapalenia małych naczyń, występującego głównie u dzieci. Znacznie rzadziej schorzenie występuje u osób dorosłych, u których ma dużo cięższy przebieg. Najczęstszą przyczyną plamicy są drobnoustroje, ale też niektóre leki, ukąszenia owadów czy alergeny pokarmowe. Głównym objawem plamicy są pojawiające się na nogach i pośladkach, wyczuwalne palcami grudki lub guzki, które układają się symetrycznie i nie ulegają zblednięciu pod wpływem nacisku. Choroba dodatkowo może powodować bóle stawów, choroby nerek czy dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

Każda z wymienionych wyżej chorób skóry może być leczona metodą hirudoterapii. Pijawki powinno się przystawiać w zainfekowanej okolicy, a ich ilość zależy od stopnia nasilenia dolegliwości. Obecne w ślinie pijawek hirudozwiązki złagodzą uporczywe objawy towarzyszące chorobie, a w najlepszym wypadku doprowadzą do całkowitego wyleczenia.

Pijawki na przerost prostaty

Prostata to niewielki gruczoł położony nad pęcherzem moczowym mężczyzny. Jej głównym zadaniem jest produkcja wydzieliny, która wchodzi w skład nasienia. To właśnie dzięki funkcjom prostaty mężczyźni są zdolni do prokreacji.

W starszym wieku w wyniku zaburzeń hormonalnych prostata powiększa swoją objętość. Towarzyszy temu zwiększenie częstotliwości oddawania moczu oraz zmniejszenie i przerywanie strumienia moczu. Dodatkowym objawem problemów z prostatą jest nykturia – kilkukrotne, nocne oddawanie moczu. Nieleczony przerost prostaty może prowadzić do pozanerkowej niewydolności nerek i groźnego dla życia zatrucia toksynami, jak również przeistoczyć się w chorobę nowotworową.

Gdy przerost prostaty powoduje duży dyskomfort i obniża jakość życia, wdraża się leczenie farmakologiczne. W skrajnych przypadkach przeprowadza się operację polegającą np. na usunięciu gruczołu krokowego przy pomocy lasera. Okazuje się, że skuteczna w leczeniu prostaty jest też hirudoterapia. Przystawianie pijawek w okolicy prostaty wywołuje efekt mocnego ukrwienia gruczołu oraz silne oddziaływanie przeciwzapalne, a wydzielane przez pijawki hormony takie jak kortyzol, progesteron, testosteron i estradiol korzystnie wpływają na system hormonalny.

Warto być jednak świadom, że choć hirudoterapia może pomóc, to może też zaszkodzić. Dlatego przed wykonaniem zabiegu z wykorzystaniem pijawek należy dokładnie sprawdzić, czy nie mamy do tego żadnych przeciwwskazań. Najlepiej kwestię tę skonsultować z lekarzem, który na podstawie wywiadu i badań oceni, czy hirudoterapia w tym konkretnym przypadku będzie mieć korzystny wpływ na zdrowie.

Zastosowanie pijawek w XXI wieku, czyli najnowsze okrycia badawcze

Leech 368345 960 720

Lata świetności pijawek przypadają na XVIII-XIX wiek. Wtedy to wierzono, że upuszczanie krwi jest sposobem na wyleczenie chorób różnego pochodzenia. Pijawki umożliwiały praktykowanie tego zabiegu. Ich przystawianie pozwalało pozbyć się „złej” krwi, zaburzającej równowagę całego organizmu. Dopiero później odkryto, że w ślinie pijawek znajdują się cenne dla organizmu ludzkiego hirudozwiązki.

Obecnie pijawka uważana jest za żywe laboratorium

farmakologiczne. Z gruczołów ślinowych pijawek lekarskich pochodzi mnóstwo składników aktywnych dzisiaj wykorzystywanych do leczenia m.in. chorób zakrzepowo-zatorowych, miażdżycy czy nadciśnienia tętniczego. Do najbardziej znanych należą zapobiegająca krzepnięciu krwi hirudyna i specyficzna histamina – substancja, które powoduje roz

szerzanie się naczyń krwionośnych. Ślina pijawek zawiera też lipazy, esterazy, prostaglandyny, neurotransmitery i wiele innych substancji. Sprawdź, jakie są efekty działania niektórych substancji aktywnych pochodzących ze śliny pijawek na ludzki organizm.

 

Wpływ wydzieliny ślinowej pijawek na układ sercowo-naczyniowy

Pijawki są przykładane pacjentom z miażdżycą, z chorobami zakrzepowo-zatorowymi, z nadciśnieniem i po zabiegach plastycznych, przede wszystkim po replantacjach, z uwagi na fakt, że w ich wydzielinie ślinowej znajdują się składniki wykazujące działanie przeciwzakrzepowe, fibrynolityczne i przeciwagregacyjne.

Miażdżyca

Dotychczas przeprowadzone badania kliniczne z udziałem pijawek wykazały korzystny wpływ znajdujących się w ich ślinie związków na stężenie lipidów. Dowody wskazują na to, że u pacjentów po hirudoterapii dochodzi do normalizacji poziomu całkowitego cholesterolu (TCL) i trójglicerydów (TG) oraz zmniejszenia LDL. A to wszystko za sprawą wydzielania przez pijawki esterazy cholesterolowej i lipazy – substancji rozkładających trójglicerydy. Podczas badań okazało się również, że saratyny wykazują działanie przeciwmiażdżycowe, gdyż powodują efekt przeciwtrombinowy w czasie formowania się płytki miażdżycowej.

 

Choroby zakrzepowo-zatorowe

Hirudyna, czyli związek przeciwzakrzepowy wydzielany przez pijawki, jest silnym inhibitorem trombiny. Podejrzewa się, że substancja ta efektywniej zapobiega zawałom i udarom niż kwas acetylosalicylowy. W wydzielinie gruczołów ślinowych pijawek są też składniki ograniczające powstawanie zakrzepów takie jak antystazyna oraz rozpuszczające zakrzepy i udrażniające naczynia typu hementeryna.

 

Nadciśnienie tętnicze

Kolejnym ważnym czynnikiem pochodzącym ze śliny pijawek jest PC-LS. Jest to typowy regulator ciśnienia tętniczego krwi – za niskie ciśnienie podwyższa, a zbyt wysokie obniża. Duży udział w walce z nadciśnieniem tętniczym wykazuje też wspomniana wcześniej histamina, która prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych, a co za tym idzie, obniżenia ciśnienia tętniczego.

 

Zabiegi chirurgiczne i replantacje

Hirudoterapia sprawdza się u pacjentów po zabiegach chirurgicznych i replantacjach, jako że skutecznie zapobiega powikłaniom zakrzepowo-zatorowym za sprawą czynników przeciwagregacyjnych, przeciwzakrzepowych i fibrynolitycznych uwalnianych przez pijawki. Te małe, niepozorne, zwierzęta przywracają krążenie w przyszytym narządzie. Co więcej, substancje pochodzące z ich śliny takie jak bdeliny przyspieszają gojenie się ran, hamują czynniki zapalne oraz zmniejszają obrzęk.

 

Wpływ wydzieliny ślinowej pijawek na układ nerwowy

Dawniej pijawki przykładano celem poprawy nastroju i samopoczucia. Z biegiem czasu okazało się, że to wydzielane przez pijawki endorfiny, zwane potocznie hormonami szczęścia, stoją za poprawą kondycji psychicznej zaraz po ich przystawieniu. Dlatego właśnie hirudoterapia jest jedną z metod leczenia chorób takich jak nerwica i depresja oraz tików nerwowych.

W wydzielinie pochodzącej z gruczołów ślinowych pijawek obecne są neuroprzekaźniki – dopamina, histamina, serotonina i acetylocholina, czyli składniki niezbędne do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Wyizolowano z niej także związki pobudzające wzrost komórek nerwowych takie jak destabilaza oraz inhibitory proteaz – bdelina A (bdellastazyna), bdelina B i egliny.

Wykrycie w ślinie pijawki składników działających pobudzająco na wzrost komórek nerwowych daje nadzieje, że hirudoterapia może pomóc w leczeniu schorzeń neurodegeneracyjnych, w tym m.in. choroby Parkinsona i Alzheimera.

 

Wpływ wydzieliny ślinowej pijawek na proces zapalny i terapię bólu

Pijawki wydzielają substancje o działaniu przeciwzapalnym takie jak eglina, która jest silnym inhibitorem czynników zapalnych (np. proteaz). Enzymy należące do proteaz biorą czynny udział w patogenezie zaburzeń zakrzepowych, chorób płuc, jak również innych procesów zapalnych. Dlatego hirudoterapia jest stosowana do wspomagania leczenia chorób płuc i oskrzeli. Wspomniane wcześniej bdeliny, także działają przeciwzapalnie.

Istnieją dowody na to, że pijawki uśmierzają ból w chorobie zwyrodnieniowej stawów oraz poprawiają aktywność ruchową. Pona

dto leczenie z ich udziałem przynosi ulgę w bólu, m.in. w zapaleniu korzeni nerwowych, w rwie kulszowej, w chorobach kręgosłupa, w reumatoidalnym zapaleniu stawów, w chorobie zwyrodnieniowej stawów czy w bólach głowy. Hirudoterapia jest skuteczna także przy bólu wątroby, w leczeniu chorób woreczka żółciowego, w paradontozie, w stanach zapalnych oka, krtani, zatok oraz ostrym zapaleniu ucha środkowego.

 

Wpływ wydzieliny ślinowej pijawek na choroby układu moczowo-płciowego

Hirudoterapia przynosi pozytywne efekty w chorobach kobiecych takich jak stany zapalne pochwy czy błony śluzowej macicy, ropni

aki jajników lub jajowodów, przy torbielowatości jajników i przy nadżerkach szyjki macicy, u mężczyzn za to zmniejsza rozrost gruczołu krokowego. Stoją za tym bdellastazyny – inhibitory akrozyny, które prawdopodobnie mają znaczenie w powstawaniu stanu zapalnego poszczególnych części układu moczowo-płciowego.

Badania kliniczne wykazały także efektywność hirudoterapii w leczeniu zaburzeń miesiączkowania i leczeniu niepłodności zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Udział w tym mają obecne w ślinie pijawki hormony takie jak progesteron, estradiol, testosteron, kortyzol i dehydroepiandrosteron.

 

Wpływ wydzieliny ślinowej pijawek na zakażenia

Podczas badań dotyczącyc

h hirudoterapii zauważono, że pijawki żyją w symbiozie z drobnoustrojem, produkującym substancję przeciwbakteryjną – chloromycetynę. Dlatego ich przykładanie może być pomocne w sytuacjach, gdy powinno się ją zastosować, tj. w meningokokowej posocznicy, zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, zakażeniu Staphylococcus aureus czy tężcu. Co więcej, w ślinie pijawek jest destabilaza – substancja wykazująca działanie przeciwbakteryjne.

 

Wpływ wydzieliny ślinowej pijawek na proces nowotworowy

Badania na myszach polegające na wszczepianiu im mięsaka T 241, a następnie dożylnym podaniu wyciągu z gruczołów ślinowych pijawek dowiodły, że rozwój guza wskutek obecności w zaaplikowanej wydzielinie (prawdopodobnie) gilantyny, został wstrzymany. Udowodniono także antyoksydacyjne działanie wydzieliny śluzowej pijawek, a faktem jest, że substancje antyutleniające mają niebagatelne znaczenie w prewencji i leczeniu chorób nowotworowych.

Wpływ wydzieliny ślinowej pijawek na schorzenia dermatologiczne i jej udział w kosmetologii

Już w średniowieczu dostrzeżono, że przystawianie pijawek nie tylko poprawia samopoczucie, ale też pozwala zachować młody wygląd. Po upływie se

tek lat potwierdzono zasadność stosowania hirudoterapii w dermatologii i kosmetologii. Pochodząca ze śliny pijawek antyelastaza spowalnia proces starzenia się skóry, poprzez hamowanie enzymu rozkładającego elastynę i spowalnianie rozkładu tkanki sprężystej skóry. Liczne badania wykazały, że przystawianie pijawek wspomaga leczenie tocznia, trądziku, łuszczycy, różyczki, cellulitu, egzem, sklerodermii, pajączków na kończynach dolnych, czyraków, ropni i przebarwień.

Przystawianie pijawek zwykle pomaga, ale może też zaszkodzić. Działania niepożądane z tym związane występują rzadko, jednak są bardzo niebezpieczne. Dlatego przed zastosowaniem hirudoterapii należy skonsultować się z lekarzem, aby na podstawie badań i wywiadu ocenił, czy przeprowadzenie zabiegu nie zaszkodzi życiu i zdrowiu pacjenta.

Źródło: https://www.ptfarm.pl/pub/File/FP/5_2009/03%20%20hirudoterapia%20za%20i%20przeciw.pdf

Historia hirudoterapii

Historia Pijawek

Hirudoterapia to znana od wieków naturalna metoda leczenia różnorodnych dolegliwości zdrowotnych przy użyciu pijawek. Pierwsze wzmianki o zbawiennym wpływie pijawek na organizm człowieka pochodzą ze starożytnego Egiptu, sprzed przeszło 3 tysięcy lat. Starożytni Grecy i Rzymianie także umieli uczynić z nich pożytek. Już przed wiekami zauważono bowiem, że pijawki lekarskie pomagają zwalczyć choroby skóry, pozbyć się żylaków, wspomagają w walce z nadciśnieniem i miażdżycą. Dzisiaj potwierdza się zasadność stosowania hirudoterapii w kosmetologii i dermatologii. Ale czy zawsze pijawki wykorzystywane były wyłącznie do celów medycznych?

 

Hirudoterapia w starożytnym Egipcie

Udokumentowane wykorzystanie pijawek do leczenia różnych chorób sięga początków cywilizacji. Wizerunku pijawki dopatrzyć się można na freskach w Egipskich Piramidach. Przed wiekami społeczeństwo żyło w przekonaniu, że krew jest siedliskiem demonów, złych duchów i innych niepożądanych stworzeń będących przyczyną rozwoju chorób i przykrych dolegliwości. Uważano, że wraz z upuszczeniem krwi wszelkie problemy ze zdrowiem miną jak ręką odjął. Dlatego właśnie w starożytnym Egipcie osobom, które często chorowały, zalecany był upust krwi celem pozbycia się “krwi zepsutej”. Proceder polegał na nacięciu, nakłuciu skóry chorego i przyłożeniu do tego miejsca pijawek. Jeden z takich zabiegów uwieczniony został na malowidle ściennym znalezionym w grobie pisarza Userhata z czasów XVIII dynastii. Przedstawia ono osobę, która wyjmuje pijawki z naczynia i przystawia je choremu.

 

Leczenie pijawkami w starożytnej Grecji i Rzymie

W Grecji, podobnie zresztą jak w Egipcie, stosowano upusty krwi do leczenia chorób zakaźnych. Najczęściej krew upuszczano z żyły w przegubie łokciowym, ale nie było to jedyne miejsce. Nacinano i przystawiano pijawki do żył pod kolanem, na stopie, a nawet pod językiem.

Za prekursora metody terapeutycznej zwanej dziś hirudoterapią uważa się Nicandera z Kolofonu (Nikandros) – lekarza, poetę i gramatyka. W II w. p.n.e. wydał on dzieła, w których opisał zasadność stosowania ukąszeń węży i owadów, w tym pozytywne właściwości pijawek.

Hipokrates, którego uważa się za ojca medycyny, również wydał dzieło, którego głównym motywem są pijawki i nosi ono nazwę: “Sposoby zastosowania leczniczych pijawek”.

Z Grecji pijawki bardzo szybko przedostały się do Rzymu. To właśnie Rzymianie jako pierwsi użyli dzisiejszej nazwy pijawka.

W Grecji jak i w Rzymie pijawki stosowano przeciw gorączce, w leczeniu zapaleń, przeciw malarii i przy zapaleniu wątroby. Metody leczenia z ich udziałem miały też zastosowanie w przypadku trudno gojących się ran.

 

Motyw pijawek w Biblii

Dowody stosowania pijawek w celach leczniczych są także w Biblii. Informacje na ich temat przeczytamy w rozdziale 30 przypowieści Salomona, gdzie występuje opis pijawki, tajemniczo nazywanej “aluka”, “haluka” i “gnaluka”. W języku oryginalnym Biblii nazwa pijawki pochodzi od hebrajskiego słowa Alukah, które znaczy “być związanym”. Uważano bowiem, że pijawka jest w taki sam sposób przywiązana do ludzkiej skóry, jak człowiek do swojego przeznaczenia. Już na pierwszy rzut oka da się zauważyć, że pijawki w Biblii postrzegane są jako stworzenia, których należy się bać. Podejrzewać można, że już przed wiekami dobrze znano zachowanie pijawek zasiedlających zbiorniki wodne Palestyny.

 

Niekonwencjonalne metody leczenia pijawkami w średniowieczu

W średniowiecznej Europie pijawki zyskały ogromną popularność a ich stosowanie na różne dolegliwości było ogólnie uznawaną metodą leczniczą. Pijawki sprzedawano wszędzie i kupić je mógł każdy. Lekarze przepisywali pijawki na wszystkie choroby, szczególnie przy obrzękach, trudno gojących się ranach, żylakach, zapaleniach, miażdżycy, nadciśnieniu, hemoroidach i bólach reumatycznych.

Medycy uważali, że więcej pijawek może tylko pomóc, więc przepisywali je w ogromnych dawkach, np. kilkaset pijawek na sesję. Stały się one tak popularne, że zaczęto stosować je już nie tylko leczniczo, ale też profilaktycznie. Z naturalnej metody korzystali zdrowi i chorzy, biedni i bogaci. Szybko leczenie pijawkami zaczęło być nadużywane, przez co ich skuteczność zaczęła być brana pod wątpliwość. Pijawki lekarskie zostały najbardziej rozpowszechnione w XIX wieku we Francji i na terenie Wysp Brytyjskich, gdzie zużycie pijawek wynosiło około 80 milionów rocznie. Tak duże zapotrzebowanie na pijawki doprowadziło do ich wyginięcia z naturalnych siedlisk.

W Rosji ludność o hirudoterapii dowiedziała się m.in. od znakomitego lekarza – Zakharina. Zakharin podczas swojej 45-letniej praktyki lekarskiej wykonywał zabiegi z udziałem pijawek do leczenia różnych chorób, wykorzystywał je nawet do leczenia rodziny królewskiej. W jednym ze swoich wykładów przedstawił on przypadek pacjenta, który krwawił przez kilka dni i w żaden sposób nie dało się zatrzymać krwotoku, ukojenie przyniosły dopiero pijawki.

W średniowieczu pijawki stały się wręcz modne. Ich wizerunek zaczął pojawiać się na ubraniach, meblach, dziełach sztuki, a nawet na biżuterii.  Stosowano je nie tylko w celu poprawy zdrowia, ale też urody. Sięgały po nie kobiety wierząc, że regularne przystawianie pijawek w naturalny sposób poprawi ich urodę.

 

Historia hirudoterapii – Europa wiek XVIII i XIX

Kilkudziesięciomilionowe roczne zużycie pijawek we Francji generowało większe wpływy z ich sprzedaży niż ze sprzedaży zbóż i produktów rolnych. Podobnie zużycie było w Rosji i Anglii. Wśród francuskich lekarzy panowało przekonanie, że leczenie większości chorób powinno polegać na działaniu przeciwzapalnym, w czym miały pomóc pijawki. Zapotrzebowanie na pijawki wciąż rosło, a ilość tych drogocennych stworzeń w przyrodzie z każdą chwilą malała. Gdy deficyt zaczął być zauważalny, europejscy przedsiębiorcy zaczęli szukać nowych źródeł pijawek, znaleźli je w Rosji. Wpadli na pomysł by podnajmować jej tereny, łapać pijawki i wysyłać je za granicę. Roczny eksport pijawek przyniósł dochód rzędu 6 milionów rubli. Rosyjskie władze szybko położyły kres temu procederowi, wydając zakaz wyłowu i wywozu pijawek oraz dekret o tworzeniu specjalnych ich hodowli. Pierwsza hodowla pijawek została założona w Moskwie na początku XIX wieku. Wyhodowano w niej ponad pół miliona tych stworzeń, co pozwoliło zaopatrzyć w nie wszystkie apteki i lekarzy. Nie było wtedy medyka, który nie miałby przy sobie chociaż jednej pijawki lekarskiej, większość lekarzy nosiła cały ich zapis. Upuszczanie krwi stało się lekiem na wszystkie choroby, uśmierzającym ból i neutralizującym wszelkie dolegliwości, pozwalającym poprawić stan zdrowia i wykazującym pozytywny wpływ na wygląd. Było tak do czasu, gdy nauka i przemysł zaczęły się rozwijać, a pijawki zostały wyparte przez antybiotyki i leki.

 

Pijawki na początku XX wieku

Początkiem XX wieku zainteresowanie hirudoterapią osłabło, w europejskich krajach przestano wierzyć, że upuszczanie krwi ma jakikolwiek sens. Wielkie nadzieje pokładano w nowoczesnej medycynie i innowacyjnych metodach leczenia. Choć przez pewien czas stosowanie pijawki lekarskiej było przez wielu kwestionowane, to medycyna dała jej drugą szansę w latach 90. XX wieku. Pojawiły się dowody na to, że działanie pijawek nie ogranicza się jedynie do upuszczania krwi. W roku 1884 brytyjski fizjolog, profesor John Haycraft odkrył, że wyssana z organizmu człowieka krew w przewodzie pokarmowym pijawki nie ulega krzepnięciu, ani się nie psuje, oraz że pijawka produkuje silnie działającą substancję przeciwzakrzepową, którą nazwał hirudyną. Z biegiem czasu wyizolowano jeszcze ponad sto innych organicznych związków chemicznych produkowanych przez pijawki lekarskie, wykazujących pożądane właściwości lecznicze, co zapewniło pijawce lekarskiej powrót do łask.

 

Hirudoterapia dzisiaj

Lekarze długo wzbraniali się przed uznaniem stosowania pijawek jako skutecznej metody na liczne dolegliwości chorobowe. Kolejne badania naukowe potwierdzające zasadność wykorzystywania pijawek w terapii chorób doprowadziły do tego, że obecnie ich efektywności nikt nie kwestionuje. W dzisiejszych czasach hirudoterapia niesie za sobą wiele korzyści. Na chwilę obecną pijawki to najsilniejszy naturalny lek wspierający funkcjonowanie układu krążenia. Związki, które pijawki wpuszczają ze śliną do krwi, pomagają na alergie, choroby skóry, bóle głowy, trudno gojące się rany, krwiaki i zakrzepy. Istnieją dowody na to, że pijawki zwalczają wrzody żołądka i dwunastnicy, leczą żylaki, zakrzepowe zapalenie żył, choroby płuc i oskrzeli, nadciśnienie, a nawet miażdżycę. Nie brakuje też dowodów na to, że pijawki pomagają w walce z hemoroidami, rwą kulszową, chorobami kręgosłupa, impotencją, prostatą i niektórymi chorobami kobiecymi. Ich skuteczność zależy od indywidualnych uwarunkowań, w tym m.in. od wagi ciała, płci i stopnia zaawansowania choroby.

Jak wygląda proces stawiania pijawek?

przeciwwskazania do stosowania pijawek

Hirudoterapia to naturalna metoda leczenie różnorodnych dolegliwości przy użyciu pijawek, stosowana na świecie od niepamiętnych czasów. Współczesne badania naukowe wykazały, że pijawka to doskonałe żywe laboratorium farmakologiczne. Ich ślina zawiera drogocenne substancje, w tym m.in. zapobiegającą krzepnięciu krwi hirudynę czy powodującą rozszerzanie się naczyń krwionośnych histaminę oraz całe mnóstwo takich, których nie da się wytworzyć w sztucznych warunkach laboratoryjnych. Nic więc dziwnego, że po latach przerwy leczenie pijawkami znowu wraca do łask.

Niestandardowe metody leczenia często nie są skuteczne, przez co ludzie sceptycznie podchodzą także do hirudoterapii. Nie da się jednak zaprzeczyć efektom jej stosowania, które często przechodzą najśmielsze oczekiwania nie tylko pacjentów, ale też lekarzy. Od dłuższego czasu zmagasz się z chorobą, która wpływa na jakość i obniża komfort Twojego życia? Być może hirudoterapia całkowicie rozwiąże Twoje problemy lub załagodzi  odczuwane dolegliwości. W dalszej części artykułu znajdziesz rady i wskazówki, jak przygotować się do zabiegu hirudoterapii, dowiesz się też ja jak przebiega proces stawiania pijawek oraz jak postępować po jego przeprowadzeniu.

 

Przed zabiegiem hirudoterapii – zalecenia

Zanim zapadnie decyzja o stawianiu pijawek, należy odbyć konsultację lekarską. Podczas wizyty specjalista od hirudoterapii zaleci wykonanie niezbędnych badań, których wyniki pozwolą mu ocenić, czy pacjent nie ma przeciwwskazań do przeprowadzenia zabiegu hirudoterapii.

W czasie konsultacji omówiony zostanie przebieg zabiegu oraz przekazane zostaną zasady postępowania przed i po hirudoterapii. Hirudoterapeuta odpowie na nurtujące pacjenta pytania i rozwieje wszelkie wątpliwości związane bezpośrednio z zabiegiem.

Każdy pacjent jest inny i niektóre zalecenia dotyczące postępowania przed zabiegiem hirudoterapii w wielu przypadkach mogą się od siebie różnić. Większość z nich dotyczy jednak wszystkich pacjentów.

W dniu zabiegu nie wolno pić alkoholu, kawy ani mocnej herbaty, gdyż substancje w nich zawarte przyczyniają się do rozszerzenia naczyń krwionośnych. Odradza się jedzenie pokarmów ostrych, a w szczególności cebuli i czosnku. Pacjent przed przystawianiem pijawek nie powinien palić papierosów. Ciało musi być czyste, dlatego nie wolno używać zapachowych mydeł, perfum, kremów i balsamów do ciała, antyperspirantów, dezodorantów czy maści leczniczych. Przed zabiegiem najlepiej umyć ciało szarym mydłem. W dniu, w którym ma zostać przeprowadzony zabieg hirudoterapii najlepiej odpoczywać i zrezygnować z aktywności fizycznej.

Pacjent na 7 dni przed planowanym zabiegiem musi odstawić leki przeciwzakrzepowe. Jeśli przyjmuje on jakiekolwiek leki na stałe, lekarz je przepisujący powinien zostać poinformowany o zamiarze przeprowadzenia zabiegu hirudoterapii, gdyż związki pochodzące z leków mogą wchodzić w niebezpieczne interakcje z tymi wtłaczanymi do krwiobiegu przez pijawki.

Specjalista od hirudoterapii na podstawie dostarczonych przez pacjenta badań ocenia stan jego zdrowia i podejmuje decyzję o tym, czy przeprowadzenie zabiegu w jego przypadku jest w pełni bezpieczne. Przeciwwskazaniem do zabiegu hirudoterapii jest m.in. ciąża, anemia, hemofilia, zakrzepica czy nowotwory.

 

Proces stawiania pijawek

Sam proces przystawiania pijawek nie jest zbyt skomplikowanym zabiegiem, ale jedynie pod warunkiem, że jest wykonywany przez doświadczonego i posiadającego fachową wiedzę w tym zakresie hirudoterapeutę.

Do hirudoterapii wykorzystywane są pijawki lecznicze, specjalnie w tym celu hodowane w sterylnych warunkach w laboratoriach, posiadające unijne certyfikaty. Pijawki przystawia się do zdrowych, nieuszkodzonych partii skóry, w obrębie miejsca leczenia. Jedna pijawka posiada ok. 270 mikroskopijnej wielkości zębów, które pozwalają jej przegryźć ludzką skórę na ok. 1,5 milimetra. Warto w tym miejscu podkreślić, że zabieg nie jest bolesny, więc nie trzeba się go obawiać. Zwykle pacjencji nawet nie czują momentu, kiedy pijawka się w nich „wgryzie”. To wszystko za sprawą substancji przeciwbólowych i lekko znieczulających wpuszczanych przez pijawkę do krwiobiegu. Powodują one rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz zahamowanie procesu namnażania się bakterii.

Zabieg hirudoterapii trwa od 30 do nawet 180 minut. Czas jego trwania uzależniony jest od miejsca przystawienia pijawek i zaawansowania choroby, a także intensywności dolegliwości z nią związanych, podobnie jak ilość przystawianych pijawek. Zwykle seria obejmuje od 5 do 10 pijawek. W momencie, gdy pijawki samoistnie odpadną od miejsca przystawienia, zabieg uważa się za zakończony.

 

Po zabiegu hirudoterapii – zalecenia

Po odpadnięciu pijawki, na partię skóry, do której była przestawiona, zakłada się lekki opatrunek z jałowych kompresów i waty. Krwawienie z miejsc przyssania się pijawek może trwać od kilku do nawet 24 godzin i jest to absolutnie normalne zjawisko, którym nie trzeba się martwić. W żaden sposób nie zaszkodzi to organizmowi i nie wpłynie negatywnie na zdrowie, wręcz przeciwnie – krwawienie jest jedną z części składowych terapii i powinno się je umożliwić przez co najmniej kilka godzin.

Po zabiegu należy odpoczywać, całkowicie rezygnując z aktywności fizycznej. W czasie krwawienia najlepiej leżeć. W momencie, gdy z ranki przestanie sączyć się krew, należy bezzwłocznie zdjąć opatrunek i zostawić to miejsce otwarte – nie naklejać na nie plastrów ani nie owijać go bandażem. Ranę można przetrzeć spirytusem aptecznym naniesionym na watę lub gazik, co pozwoli uniknąć infekcji. W żadnym wypadku rany nie wolno myć ani moczyć. Pełną kąpiel można zażyć dopiero po całkowitym wygojeniu ranek, czyli mniej więcej na 3 dzień po zabiegu. Należy unikać też drapania ran, gdyż może to doprowadzić do zainfekowania rany i powikłań z tym związanych. Oprócz spirytusu nie wolno stosować żadnych innych środków dezynfekujących.

Jeśli krwawienie będzie utrzymywać się dłużej niż 24 godziny, należy zastosować opatrunek uciskowy. Trzeba być przygotowanym na to, że w miejscach przyssania się pijawek może pojawić się zaczerwienienie, lekki świąd, obrzęk i siniak – dolegliwości te zwykle ustępują w ciągu kilku dni po zabiegu. Jeśli ich średnica nie jest większa niż 4 – 5 cm, nie powinno nas to niepokoić. W tych miejscach czasami mogą pozostać trwałe, niewielkie ślady na skórze.

Pacjent tuż po hirudoterapii może czuć się osłabiony, a jego ciśnienie może być niższe niż zwykle. W takim przypadku zalecane jest spożycie gorzkiej czekolady czy wypicie soku pomidorowego. Bezpośrednio po zabiegu należy zrezygnować z sauny, basenu, fitness clubu i siłowni.

Stawianie pijawek nie jest panaceum na wszelkie dolegliwości, ale w leczeniu niektórych może skutecznie pomóc. Obecnie hirudoterapia stosowana jest na choroby naczyniowe, układu pokarmowego, układu ruchu, stomatologiczne, dermatologiczne, neurologiczne czy ginekologiczne. Pijawki przyspieszają gojenie ran i pozytywnie wpływają na kondycję skóry. Jeśli chcesz wiedzieć, czy hirudoterapia pozwoli również Tobie pozbyć się uporczywych dolegliwości, umów się na wizytę u hirudoterapeuty i daj sobie pomóc.

Więcej

0

Twój Koszyk